zaproszenie na przegląd wideo z Katalonii

Czw, 14 Lut 2002, 12:45:43 MET

WIDEOKREACJA
Program WIDEO z PRZEGLĄDu SZTUK ELEKTRONICZNYCH
(MOSTRA DARTS ELECTRONIQUES 2000) w Barcelonie
16 i 18. lutego 2002, godz. 19.00
Program przygotowany we współpracy z Instytutem Cervantesa w Warszawie

PRZEGĄD SZTUK ELEKTRONICZNYCH 2000 (MOSTRA DARTS ELECTRONIQUES 2000)
odbył się w barcelońskim Centre dArt Santa M?nica, Generalitat de
Catalunia już po raz jedenasty.
Przegląd prezentuje instalacje, projekty internetowe i CD-Romy oraz
taśmy wideo.
Wyboru dokonano z zamiarem przedstawienia szerszej publiczności
katalońskiej prac, powstałych przy wykorzystaniu szeroko pojętych mediów
elektronicznych; prac które wykorzystują media w sposób twórczy,
eksperymentalny  ale i krytyczny. Wśród przedstawionych artystów
znaleźli się tacy twórcy o światowej renomie jak Perry Hoberman
(współpracujący z Galerią Virtual), Joan Pueyo (wielokrotnie nagradzany
artysta animacji) czy Antoni Muntadas.

Charakter taśm jest bardzo różny: Massa sol al cap Joana Pueyo to rodzaj
osobistego wideo-dziennika, La Ventana (relato) Jacoba Sucariego odnosi
się do roli mediów w naszym życiu, WSB Hassan Sabbah Toniego Serry i
Joana Leandre stylizowany jest na przerażający raport, z kolei Oribigen
Eloi Puiga to znakomity przykład formalnej dekonstrukcji. Haga Luz en Su
Cerebro autorstwa Juliána Álvareza jest pracą krytyczną, obnażającą
hipokryzję władzy i mediów; Hogar, puesta en escena I?aki Álvareza 
dokumentem analizującym wzajemne relacje mieszkających wspólnie osób;
Hades Pedro Ballesterosa to wideo-esej dotyczący pojęcia chaosu.

Trafność wyboru tych, a nie innych, obrazów wideo leży, według mnie, w
ich różnorodności i podobieństwach. Właśnie dlatego, że ta
wideograficzna antologia nie poddaje się żadnym konkretnym trendom mody,
wydaje mi się zbiorem najbardziej wiarygodnych i realnych prac.
Każda z tych propozycji sama siebie tylko reprezentuje i wymaga
szczegółowego podejścia, wolnego od globalnego ujęcia fastrygowanego
naprędce w oparciu o ich podobieństwa i różnice. - Valentín Roma

DOM, PRZEDSTAWIENIE (1998-1999), I?aqui Álvarez, 23 min
Dokument wideo, który usiłuje opisać pewną rzeczywistość w oparciu o
nagrania z domu babki autora.
Każda z części filmu przedstawia różne zachowania z codziennego życia
kilku osób mieszkających pod jednym dachem. Osoby te, choć w  podobnym
wieku i pochodzące z jednej rodziny, patrzą na świat w zupełnie różny
sposób.
I?AQUI ÁLVAREZ (Vic, 1975) ukończył studia w Escola dArts i Oficis de
Vic na kierunku malarstwa. Zajął się akcjonizmem i wideografią, tworząc
jednocześnie prace fotograficzne o charakterze dokumentalnym.
W zakresie nowych technologii interesują go głównie systemy interaktywne
na różnych nośnikach.

ZAPAL ŚWIATŁO W SWOJEJ GŁOWIE (1999), Julián Álvarez, 915 min
Przeznaczenie i Bóg już nie mają władzy nad ludzkim zdrowiem - można je
po prostu kupić. Przejaw fanatycznej konsumpcji zdrowia jest oficjalną
praktyką Religii Zdrowia wpływającej na Ekonomiczne Zdrowie państwa.
Temat został zaczerpnięty z jego artykułu z 1988 r. wymierzonego przeciw
hipokryzji i oficjalnym kampaniom reklamowym przeciwko wypadkom,
narkotykom, AIDS, itd. i powstał dzięki kolekcji realistycznych rzeźb
wykonanych z wosku.
JULIÁN ÁLVAREZ (León, 1950) nie reprezentuje żadnego stylu, trendu ani
ruchu społecznego czy politycznego. Jego zaangażowanie społeczne objawia
się w pracy twórczej, która miesza gatunki i języki w intencji
zacierania granic.

HADES (2000), Pablo Ballesteros, 845 min
Do piekła, do którego trafię, nie prowadzi mnie wina, lecz strach. To
dziwne miejsce, gdzie nie można już myśleć, lecz tylko patrzeć na ten
strach. To scenografia podziemnej pieczary, z której trzeba wystawiać
głowę żeby oddychać, i z której uciekły już jakieś cienie, które jak
zbłąkane dusze latają po niebie duchowej pustyni, to pustynia
niezaspokojonych pragnień.
PEDRO BALLESTEROS (Palencia, 1963) studiował dziennikarstwo i zajął się
fotografią, zwracając coraz większą uwagę na wideo. Od 1988 r. pracuje
jako reżyser i niezależny operator dla telewizji, programów wideo i
teatru. Charakteryzuje go sympatia dla chaosu i absurdu i stosuje
opowiadanie jako formułę ich zinterpretowania.

ZBYT DUŻO SŁOŃCA NA GŁOWĘ, Joan Pueyo, 630 min
To rodzaj osobistego dziennika opisującego codzienne chwile, obrazy
rozmaitych stanów nastroju, pomysłów, skupienia uwagi ..., przegląd
wizji i fonii z pogranicza rzeczywistości i fantazji.
JOAN PUEYO (Barcelona, 1956) zajmuje się fotografią, filmem i wideo od
1975 r. Od 1985 r. zaczął korzystać z siły i potencjału artystycznego
wideo. Profesjonalnie stał się jego miłośnikiem i proponuje niezależną
sztukę eksperymentalną. Jego materiał wideo i wideo-instalacje wzięły
udział w licznych pokazach i festiwalach, także międzynarodowych.

ORIBIGEN, Eloi Puig, 1030 min
Wyrażenie początku, narodzenia, eksplozji lub wielkiego big bang, porzez
elementy linealne i graficzne, złożone z człekokształtnych figur,
zmieniających się w wirujące koła, w pulsujący ruch i narastające fale,
o schematycznych, sztucznych i symetrycznych rysach.
ELOI PUIG (Barcelona, 1966). Od pierwszych prób projektowania obrazów na
murach domów, po projekty-hybrydy z pogranicza fotografii i animacji
wykonane komputerowo i interaktywne, poprzez inne dziedziny plastyczne,
jak fotografia elektroniczna, nad którą obecnie pracuje -  jego
przesłanie opiera się na wątpliwości jako wartości nadrzędnej wszelkich
ewentualnych transcendentalnych kwestii.

WSB HASSAN SABBAH (1998), Toni Serra y Joan Leandre, 3 min
Ulice w nie miejscach i przepowiadacze budzący tajemne siły. Straszne
historie i telewizja. Administracja strachu i medialnych przyjemności.
Dzieci zniewolone przez kontrolujące je ekrany i sekty.
TONI SERRA (Manresa, 1961) jest autorem licznych filmów wideo i prac
multimedialnych, obecnie pracuje nad projektem OVNI - Observatori de
Video No Identificat (OVNI  Objetos Voladores No Identificados, ang.
UFO  Unidentificated Flying Objects).
JOAN LEANDRE (Sabadell, 1968), od 1983 r. współorganizuje Mostra de
Vídeo Independent i Fen?mens Interactius. Wykonał projekty w OVNI w
Barcelonie.

OKNO (1998), Jacobo Sucari, 1140 min
Praca o pośrednictwie, o tym co znajduje się pomiędzy rzeczą i
podmiotem, skonstruowana jak opowiadanie, w którym zamiast liter
alfabetu pojawiają się gotowe obrazy, z których powstają następne. W ten
sposób opowiadanie nie ma logicznej kontynuacji, lecz rozpada się.
Zaczyna się od alfa ale nie wiadomo gdzie się kończy.
JACOBO SUCARI (Buenos Aires, 1958), po ukończeniu studiów Kinematografii
i Filozofii w Uniwersytecie w Tel-Avivie osiedlił się w Barcelonie,
gdzie ukończył dziennikarstwo. Odbył także studia muzyczne. Od 1985 r.
zawodowo pracuje z wideo, telewizją i reklamą. Jest także wykładowcą
Filmu Dokumentalnego na wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu w
Barcelonie oraz Wideo i TV elektronicznej w Media Centre dArt i Disseny
 MECAD (Centrum Mediów, Sztuki i Wzornictwa), Barcelona.

Bilety (16. lutego) w cenie 10 zł. (18. lutego  WSTĘP WOLNY) do nabycia
w kasie na pół godziny przed seansem. Ilość miejsc ograniczona. Miejsca
nienumerowane. Rezerwacje pod numerem 628 12 71-3 wew. 135 do odbioru
najpóźniej 20 min. przed seansem. Informacje wew. 135 lub 160. Stałe
informacje o programie na stronach: www.kinolab.independent.pl lub
csw.art.pl/ kino_lab

.
KINO.LAB
Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski
film eksperymentalny, awangardowy, artystyczny,
video art
animacja, dokument, fabuła
tel. 628 12 71-3 wew. 131, 135, 160 (informacje i rezerwacje)
bilety w cenie 12 - 16 zł.
Subskrypcja informacji bieżących: do
majordomo w sunsite.icm.edu.pl wysłać list o treści:
subscribe kino_lab
a żeby się wypisać:
unsubscribe kino_lab