zaproszenie na przeglad A. Munka dla kochajacych polskie znaki (HTML)

[Ula Sniegowska]

Andrzej Munk (1921 - 1961) - absolwent wydziału reżyserii łódzkiej PWSF.
W latach 1950-55 związany z warszawską Wytwórnią Filmów Dokumentalnych.
Zaczynał od realizowania fabularyzowanych dokumentów (Kolejarskie słowo,
1953; Gwiazdy muszą płonąć, 1954). W tej konwencji mieści się również,
pochodzący z 1955 roku, Błękitny Krzyż - nakręcony na podstawie
autentycznych wydarzeń i z udziałem niezawodowych aktorów film,
ukazujący bohaterską postawę ratowników tatrzańskiego pogotowia
górskiego, którzy pod koniec wojny przeprowadzili przez góry grupę
rannych partyzantów. Kolejne filmy Munka weszły już do klasyki kina
polskiego i powszechnie uznaje się je za czołowe osiągnięcia tzw.
"szkoły polskiej". Człowiek na torze (1956) jest w zasadzie pierwszym
polskim filmem ujawniającym istotę stalinizmu. Eroica (1957) to z kolei
żarliwy głos w dyskusji na temat wojennego bohaterstwa, ukazujący wedle
słów samego Munka "nieprzydatność tego typu manifestacji w konkretnych
sytuacjach". Zezowate szczęście (1959), zrealizowana z epickim rozmachem
komedia, opowiada o przygodach symbolicznego lizusa - Piszczyka, który
mimo najszczerszych chęci nigdy nie nadąża za coraz ostrzejszymi
zakrętami historii. Realizacja ostatniego filmu Munka - Pasażerki,
została przerwana przez tragiczną śmierć reżysera w 1961 roku.
Niedokończony film został zmontowany przez jego najbliższego
współpracownika - Witolda Lesiewicza. Ten wielopłaszczyznowy obraz jest
chyba najwybitniejszą w polskim kinie wypowiedzią na temat istoty "epoki
wielkich pieców".

16	Śr.	PRZEGLĄD FILMÓW A. MUNKA:  Błękitny krzyż (1955)  61'
17	Czw.	Człowiek na torze (1956)  89'
18.	Pt.	Eroica (1957)  78'
19.	Sob	Zezowate szczęście (1960)  115'
20.	Niedz.	Pasażerka (1963)  65'